نخبه یکی از مهم‌ترین ثروتهای انسانی کشور است.
یک رکن مهمّ پیشرفت کشور، دانشگاه و در دانشگاه هم عمدتاً نخبگان علمی هستند.
دانشگاه یکی از بزرگ‌ترین موانع در مقابل سلطه‌ی استکبار است.

عناصر ایجاد نخبگی:
استعداد و فکر خدادادی
همّت و تلاش
هدایت و توفیق الهی

زمینه‌های نخبه‌پروری پس از پیروزی انقلاب اسلامی:
توسعه‌ی دانشگاه‌ها
گسترش دامنه‌ی دانشگاهی؛ چه دانشجو، چه استاد
توسعه‌ی علم و پژوهش

در هر مسئله‌ای که دانشمندان ما ورود کردند و متمرکز شدند، کاری کردند که در محافل علمی جهان مورد تحسین واقع شد:
تحقیقات و دستاوردهای پژوهشگاه رویان
پیشرفت در بیوشیمی و دست یافتن به کرسی یونسکو در این رشته
پرتاب ماهواره به فضا
ساخت ربات‌های انسان‌نما در دانشگاه تهران
دستاوردهای بنیادین در صنعت هسته‌ای
:ساخت تجهیزات پیشرفته‌ی موشکی و پهپادی
ساخت واکسن‌های پیچیده، بخصوص واکسن کرونا

نخبه به عنوان یک توصیف ارزشی، آن انسان صاحب استعداد پرکار پرتلاشی است که از هدایت الهی بهره گرفته باشد.

انتظارات از نخبگان
به‌کارگیری توانایی و ظرفیّت شخصی برای حلّ مشکلات کشور
عدم غفلت از توانایی‌های خود و ظرفیّتهای کشور
عدم غفلت در برابر دشمن

انتظارات از دستگاه‌ها در قبال نخبگان
در یک کلمه: از دستگاه‌ها توقّع داریم که از نخبگان حمایت کنند.
حمایت همیشه به معنای پول دادن نیست.

حمایت [باید]:
عاقلانه
بخردانه
با توجّه به جوانب گوناگون باشد.

این دو توقّع را برآورده کنیم برای [نخبگان]:
[ایجاد] اشتغال مناسب با دانش[آنها]
[ایجاد] امکان ادامه‌ی تحقیقات [و] ارتباط با مراکز علمی دنیا

در این زمینه هر چه خرج کنیم، این هزینه نیست، سرمایه‌گذاری است.
در مورد ارتباط با مراکز علمی دنیا هم وزارت خارجه میتواند فعّال باشد.

تغییر شاخص ارزیابی نخبگی از مقالات به حلّ مسئله برای دستگاه‌های ذی‌ربط

 نشان دادن افق روشن به نخبگان
هم استاد،
هم مدیران آموزش عالی،
هم فعّالانی که در رسانه‌ها کار میکنند،
چه صاحبان صنایع و شرکتهای دانش‌بنیان،
فضا را فضای شوق‌انگیزی برای نخبه‌ها قرار بدهند.

امروز ناامید کردن نخبه‌ها و بی‌آینده نشان دادن نخبه‌ها به نظر من بخشی از جنگ نرم دشمن است.

درباره‌ تصحیح افق دید
از اوایل انقلاب اسلامی، غربی‌ها در تبلیغاتشان این جور وانمود میکردند که نظام جمهوری اسلامی بر اثر انقلاب به‌وجودآمده، رو به زوال است.
یک عدّه‌ای هم متأسّفانه در داخل ــ حالا یا از روی غفلت، بعضی‌ها هم از روی بدخواهی ــ همین را ترویج میکردند.

آنچه به نظر من در این زمینه ما بایستی نگاه کنیم، این است که ببینیم تحلیلمان از اوضاع چیست؟
دو نظام تحلیلی از اوضاع کشور:

همراهی با هنجارهای همه‌گیر و سلطه‌گر جهانی
آن کسانی که این تحلیل را میکنند، دیگران را متوهّم تصوّر میکنند!

تحلیل انقلاب
این تحلیل، واقعیّات را میبیند؛
نه فقط واقعیّات خوب را، [بلکه] واقعیّات بد را هم میبیند.
با گذشت چهار دهه میتوان فهمید که کدام یک از این دو تحلیل، واقع‌بینانه است؛
تحلیل غرب‌گراها و غربی‌ها واقع‌بینانه است، و ما متوهّمیم؛
یا نه، تحلیل انقلاب واقع‌بینانه است، آنها متوهّمند.
نخبه‌های بزرگ، معتقد به انقلاب،‌ معتقد به این راه، در حال تلاش و جدّیّت،
بعد از گذشت چهار دهه و بعد از این همه دشمنی و بعد از این همه تبلیغات؛
دلیل بهتری از این وجود دارد برای اینکه نشان بدهد آن تحلیل، تحلیل غلطی است و تحلیل درست، تحلیل انقلاب است؟